گزارش کارآموزی در باشگاه رشته تربیت بدنی

شوتوکان یک هنر رزمی سنتی ژاپنی است. این هنر، سیستمی متشکل از انواع فنون دفاعی و حمله ای است و در آن همه اعضای بدن به عنوان اسلحه و سپر دفاعی مورد استفاده قرار می گیرند. بازوها و پاها برای سه هدف مهم کاربرد دارند و آموزش فنون در این سبک به سه مقوله تقسیم می شود:
kihon
که در آن آموزش بدون استفاده از اسلحه انجام می شود.
Kata
که در آن فنون دفاع و حمله به صورت کامل و یک ترکیب کامل مورد استفاده قرار می گیرند.
Kumite
که یک مقوله جداگانه محسوب می شود و مراحل مختلف دارد.
محل تولد و شکل گیری این رشته رزمی، جزیره اوکیناوا است که در بین جزایر ریوکیو واقع در میان سواحل شمالی ژاپن و سواحل جنوبی چین می باشد. ورزش کاراته بعد از سال 1372 میلادی و همزمان با شکل گیری روابط بین چین و اوکیناوا آغاز گردید. بین قرنهای 15 و 16 میلادی، این هنر رزمی کم کم روبه فراموشی رفت زیرا تمرین و آموزش این رشته بسیار مشکل بود و افراد از یادگیری آن سرباز می زدند.

در ضمن کسانی که این رشته را فرا می گرفتند، قدرت بی نظیری در مقابله با انواع حملات مسلحانه و یا غیرمسلحانه می یافتند و همچنین کشاورزانی هم بودند که از ابراز کشاورزی خود به عنوان سلاح های کشنده برای حمله به دشمنانشان استفاده می کردند. مهم ترین این سلاح ها، (Bo،Jo (Nunchacko)، (Tonfa و (Sai) نام داشتند. پایه گذار رشته شوتوکان شخصی به نام گریچین فوناکشی بود.

تاریخچه کاراته شوتوکان در باشگاه ورزشی

گفته می‌شود کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودید هاراما» می‌باشد که حدود 525 سال قبل از میلاد مسیح می‌زیسته است. وی که از پیشوایان مذهبی بود، پس از کسب علوم زمان خود، به منظور آموزش تعالیم مذهبی به دیگران، به تنهایی از هند راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتر و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار، به چین رسید و در ایالت هونان» و معبد شائولین اقامت گزید. تعالیم بودید هاراما» شامل تمرینات شدید انضباطی و انجام اعمال پرهیزگاری بود.

وی 9 سال در کوه‌ها و غارها به انزوای کامل نشست، 9 سال ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردان نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه، تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دینی را سد راه خود می‌دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند، حرکت تمرینی را ابداع کرد که در حقیقت زیربنای حرکات کاراته امروزی می‌باشد.

از طرفی، هنگامی که حکومت‌های استبدادی در چین، سلسله کینک» و سلسله ساتسوما» در اُکیناوا به منظور جلوگیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل درآوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع‌آوری سلاح‌های رزمی اقدام نمودند، مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر، موجب شکوفایی هر چه بیشتر کاراته» شد.

downloadprojects.ir

در سال 1921 یکی از استادان برجسته کاراته اُکیناوا، به نام گی‌چین فوناکوشی» توانست با قدرت و ظرافت تمام، کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنرجویان که تحت تعلیم بزرگترین استادان اُکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را بوجود آوردند. در حال حاضر کاراته شامل صدها سبک می‌شود که در واقع بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر می‌باشد.
سبک‌های کاراته عبارتند از:

• شوتوکان
◦ بنیان‌گذار این سبک، گیچین فوناکوشی (1957 - 68) می‌باشد. شوتوکان یعنی خانه‌ی شوتو، مکتب شوتو (لقب فوناکوشی) و کان به معنای خانه می‌باشد. علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم شوری‌ته» در کاراته است.
• شیتوریو
◦ بنیان‌گذار این سبک کنوا مابونی» (1952 - 89) می‌باشد. شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته» و شوری‌ته» در کاراته می‌باشد. شیتو از نام‌های دو استاد بزرگ اُکیناوایی گرفته شده است. به این شکل که شی» از نام آنکو ایتوسو» استاد مسلم سیستم شوری‌ته» و کلمه تو از کانریو هیگائونا» بنیان‌گذار و استاد بزرگ سیستم ناهاته» برگرفته شده است.
• گوجوریو
◦ این سبک توسط میاگی چوجون» (1953 - 88) بنیان نهاده شد. گوجوریو یعنی روش سفت و نرم، که در اُکیناوا شکل گرفت و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌باشد.
• وادوریو
◦ بنیان‌گذار سبک، هیرونوری اُتســوکــا» (1982 - 92) می‌باشد، وادو ریو یعنی راه صلح یا روش صلح‌جویانه.

گیچین فوناکوشی
گیچین فوناکوشی ابداع کننده سبک شوتوکان کاراته می‌باشد که امروزه از سبکهای اصلی کاراته محسوب می‌شود. وی در سال ۱۸۶۸ در جزیره اویاما متولد شد. فوناکوشی ۱۵ ساله بود که کاراته را با به وسیله یکی از همکلاسیهایش که پسر استاد آنکو آزاتو (استاد معروف اکیناوا) بود شناخت.

فوناکوشی آنقدر اصرار کرد تا استاد راضی شد او را در کلاسش ثبت نام کند. زیرا آزاتو شاگردان زیادی را نگه نمی‌داشت ولی فوناکوشی که موفق شده بود رضایت استادش را جلب کند توسط استادش به استاد ماهر دیگری به نام آنکو ایتوسو معرفی شد. فوناکوشی در همان موقع به عنوان مربی یک مدرسه ابتدایی پذیرفته شد. فوناکوشی پس از گذشت چند سال با این حال هنوز از شرایط اجتماعی و وضعیت اقتصادیش راضی نبود.

برای همین او تصمیم گرفت اوکیناوا را به مقصد توکیو ترک کند تا آنجا بتواند کاراته را به عموم ژاپنی ها معرفی کند. برای اینکه بتواند شانس بیشتری بدست بیاورد ابتدا دیداری از تمامی مدارس اوکیناوا به عمل آورد و کاتاهای بیشماری را از سبکهای مختلف کاراته آموخت. تا بتواند در توکیو مکتبهای مختلف توکیو را به نمایش بگذارد.

در سال ۱۹۲۲ این امر به تحقق پیوست و فوناکوشی کلاسهایی را در پایتخت ژاپن دایر کرد و شاگردانش اغلب از قشر فرهنگی و دانشگاهی بودند.از شاگردان او می‌توان به فرهاد وارسته اشاره کرد که بنیان‌گذار کاراته در ایران شد.

 

شوتوکان کاراته جهانی (W.S.K.F)
شوتوکان WSKF یکی از سبکهای فعال کاراته است که جایگاه بسیار خوبی در سطح جهان و همچنین در ایران دارد. رئیس فدراسیون جهانی شوتوکان شیهان هیتوشی کاسویا دارای دان 8 کاراته و از نوابغ کاراته دنیا و کشور ژاپن و همینطور مدرس فدراسیون جهانی کاراته می باشد.

در ایران ریاست سبک شوتوکان WSKF شیهان احمد صافی عضو اسبق تیم ملی کاراته ایران ، سرمربی تیم های ملی کاراته چندین کشور و سرمربی تیم ملی کره جنوبی ، مدرس فدراسیون کاراته آسیا و عضو شیهانکای فدراسیون جهانی شوتوکان و از بهترین های کاراته ایران می باشد.

ادامه مطلب